در زنجیره ضریب ایمنی نقش نیروی انسانی محوری ترین و اصلی ترین حلقه است...
صنعت نفت جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقش مهمی که در تأمین انرژی مورد نیاز جهان دارد از جایگاه ویژه ای در جامعه بین الملل برخوردار است.
این صنعت که صنعتی کاملاً تخصصی و دارای جایگاه ممتاز بین سایر وزارتخانه های کشور است همواره مورد توجه مسئولان عالیرتبه نظام بوده است.
مدیران، رؤسا و کارکنان صدیق این مجموعه صنعتی که همواره می کوشند تا با توسعه میادین جدید نفت و گاز و با احداث تأسیسات مدرن و پیشرفته در صنایع بالادست و پائین دست این صنعت امکاناتی را فراهم سازند تا با بهترین بهره وری از ذخایر خدادادی این مرز و بوم ثروت ملی کشورمان را تولید و در فرآیند چرخه صنعتی به فرآورده های مختلفی تبدیل نموده و با عرضه در بازارهای داخلی و خارجی باعث شکوفائی اقتصاد کشور شوند. با این وجود برای حفظ، نگهداری و گسترش این صنعت لازم است تا همگام با پیشرفت های علم و تکنولوژی زمینه و بستری مناسب برای تولید بی وقفه و مستمر مهیا شود.
عمر یکصد و دو ساله صنعت نفت این مجال را داده تا با استفاده از تجارب گذشتگان و توان علمی و تخصصی نیروهای خود شاکله اصلی یک سیستم ایمن را تشکیل دهد و با کمی دقت نظر بیشتر می توانیم مخاطرات فراوان این صنعت را با توجه به کار دسته جمعی، همدلی، آموزش، تشویق و تغییر نوع نگرش در محیط کار و با استفاده از آنالیز حوادث گذشته به حداقل برسانیم.
طراحی و ساخت قطعات تأسیسات نفتی و گازی توسط سازندگان بعنوان قدم اول، نظارت کافی و علمی/ تخصصی بازرسین فنی در مراحل ساخت، تست و نصب قطعات و بازرسی دوره ای به موقع در زمان بهره برداری از جمله نقش های مدیریت بازرسی فنی بعنوان عامل پیشگیری مراحل اولیه حائز اهمیت فراوان است.
مدیریت بازرسی با اعمال نقش علمی و تخصصی خود به دور از دخل و تصرف تصمیمات سازمانی می تواند بعنوان یک مرجع کار قانونی از حوادث بعدی جلوگیری نماید. استقامت در برابر صدور مجوزهای ادامه کار و تأییدیه ساخت قطعاتی که خارج از استانداردهای معمول می باشند از یک طرف و تصمیمات مدیران ارشد یک سازمان در حمایت از مدیریتهای بازرسی و HSE در کاهش حوادث نقش تعیین کننده ای ایفا می نمایند.
مدیریت HSE نباید تحت هر شرایطی زیر بار تصمیم اشتباه سرخم کند. بقول معروف "اول ایمنی بعد کار" که حفظ جان انسانها بعنوان سرمایه های اصلی یک سازمان و همچنین حفظ تأسیسات که هر دو بعنوان ثروت ملی محسوب می شوند با اعمال دستورالعملهای ایمنی، بهداشت و محیط زیست میسر می گردد.
علاوه بر بالا بردن ضریب ایمنی تأسیسات لزوم ایجاد امنیت آن که در شرح وظایف نیروهای امنیتی است به نوبه خود در تولید مستمر و بدون وقفه اهمیت بالایی دارد.
شناسایی نقاط حادثه خیز، مواظبت مستمر با حضور دائم و مؤثر پرسنل خدوم حراست، محیطی پر از آرامش را برای کارکنان بدنبال دارد.
در زنجیره ضریب ایمنی نقش نیروی انسانی محوری ترین و اصلی ترین حلقه است. با توجه به رشد فزاینده علوم مدیریتی در زمینه های تولیدی و صنعتی، این موضوع اثبات گشته است که هیچ کاری بدون درنظر گرفتن وجه انسانی به نتیجه نهایی و دلخواه خود نخواهد رسید به طوری که امروزه موثرترین راه برای بدست آوردن مزیت رقابتی، کارآمد کردن کارکنان سازمان ها می باشد و این مهم جز با اعمال برنامه های راهبردی در قلمرو مدیریت منابع انسانی امکان پذیر نخواهد بود.
نیروی انسانی متخصص و متعهد در سازمان با کردار و اعمال خود و اتخاذ تصمیمات صحیح و به موقع می تواند جلوی زیان های مادی را گرفته و برای سازمان ارزش افزوده ایجاد کند و بیش از هزینه ای که صرف تربیت، تجهیز و آموزش او شده، برای سازمان فایده و ارزش بوجود آورد.
برخورداری از کارکنان دانش مدار، متعهد و وفادار، مهمترین عامل موفقیت در هر سازمان است و لذا اولویت اصلی در هر سازمان باید جذب و حفظ این دسته از کارکنان باشد. ناکامی در تحقق این امر به معنای از دست دادن کارآیی رشد و از دست دادن کسب و کار است.
بر همین اساس که حفظ شأن و کرامت و منزلت کارکنان می بایست همواره مورد توجه مسئولین بعنوان اولویت نخست سلامتی، تندرستی و بهروزی انسانها مدنظر باشد چرا که حضور آنهاست که به منابع مادی و انرژی معنا می بخشند. خوشبختانه این باور در صنعت نفت به عنوان گام اول کار قرار دارد ولی لازم است تا بیشتر تقویت شود. لذا ضرورت دارد تا مدیریت منابع انسانی در جهت کاهش فشارهای روحی و روانی پرسنل جهادگر صنعت نفت بخصوص نیروهای زحمتکش مناطق عملیاتی که در طول شبانه روز در دورترین نقاط محروم کشور در شرایط سخت آب و هوایی و در کوهستانهای صعب العبور برای آسایش مردم شریف ایران اسلامی دلسوزانه تلاش می کنند تا یک لحظه توقف تولید نداشته باشند، آرامش خاطر ایشان را فراهم سازند.
شاید با کمی تأمل و تعمق، باور داشته باشیم که نقش نیروهای انسانی در کاهش حوادث چقدر موثر است و در جهت بالا بردن ضریب ایمنی لازم است تا آرامش خاطر او فراهم گردد. لذا پیگیری و رفع مشکلات پرسنلی آنها، توجه به خواسته های قانونی و بحقشان، ایجاد فضای مناسب کاری و شاداب باعث اعتماد سازی و دلگرمی آنهاست. شاید اولین و آخرین حلقه این زنجیره را می توان حضور پررنگ و مؤثر روابط عمومی برشمرد.
روابط عمومی بدلیل ارتباط تنگاتنگ با مدیریت و کارکنان و نقش آن در فرهنگ سازی و ارتقاء آگاهی کارکنان و بهره وری، از نظرات کارشناسان می تواند با استفاده از ابزار و محصولات خود در راستای کاهش خطرات محیط های صنعتی و افزایش راندمان کاری پرسنل و همچنین ایجاد روحیه نشاط و شادابی در جهت افزایش انگیزه کارکنان گام بر دارد و در بخش برون سازمانی روابط عمومی می تواند با همکاری نزدیک با رسانه ملی و مطبوعات گام مهمی در ایجاد الگوی مصرف صحیح و ایمن بردارد که سلامت و تندرستی هموطنان و خدمتگزاران به آنها مهمترین هدف جهادگران عرصه تولید است.
خلاصه مطلب اینکه آموزش، امنیت، حرمت و کرامت انسانها، ایمنی و محیط کار و تبلیغ شایسته می تواند به کاهش هر چه بیشتر خطرات و تأمین سلامت افراد و حفاظت صنایع و تجهیزات بینجامد و رعایت این اصول ضمانت تولید را در پی خواهد داشت.