موسسه اعتبارسنجی فیچ در گزارشی تحلیلی اعلام کرد که در صورت لغو تحریمهای بین المللی، افزایش تولید گاز ایران برای تبدیل شدن به یک صادر کننده بزرگ گاز در جهان پنج سال به طول می انجامد.
به گزارش خبرگزاری رویترز از لندن، موسسه اعتبار سنجی فیچ اعلام کرد: ایران با در اختیار داشتن ٣٤ تریلیون متر مکعب ذخایر اثبات شده گاز طبیعي (حدود ١,٨ درصد از مجموع ذخایر گاز جهان)، ظرفیت لازم را برای قرارگرفتن در میان بزرگترین تولیدکنندگان گاز جهان دارد. چنانچه تحریمهای بین المللی علیه تهران لغو شود، افزایش تولید گاز طبیعی ایران و ساخت خطوط لوله مور نیاز صادراتی برای تبدیل شدن به یک صادر کننده بزرگ گاز طبیعی، پنج سال به طول می انجامد.
هزینه های بالا و پیچیدگی پروژه های تولید گاز طبیعی مایع شده (ال ان جی)، بدین معناست که ایران برای صادرات محموله های ال ان جی خود به یک دهه یا بیشتر زمان نیاز دارد.
تولید گاز طبیعی ایران از سال ٢٠٠٥ تا ٢٠١٤ میلادی با حدود ٧٠ درصد افزایش به ١٧٣ میلیارد مترمکعب رسیده است.
آژانس بین المللی انرژی (آی یی ای) برآورد می کند که ایران هم اکنون تنها حدود سالانه ٩ میلیارد مترمکعب گاز به ترکیه، ارمنستان و آذربایجان صادر می کند.
به طور تاریخی ایران هیچگاه یک صادر کننده بزرگ گاز طبیعی نبوده است، بخش عمده صادرات محدود این کشور در اواخر دهه ١٩٧٠ میلادی روانه بازار اتحاد جماهیر شوروی سابق می شد.
این گزارش می افزاید که ایران در حال اجرای پروژه های گازی بسیاری است.
سهم ایران از ذخایر اثبات شده گاز طبیعی در میدان بزرگ گازی مشترک پارس جنوبی (مشترک با قطر) حدود ١٤ تریلیون مترمکعب برآورد شده است، در حالی که ظرفیت برداشت کنونی این کشور حدود ١٠٧ میلیارد مترمکعب در سال است.
آژانس بین المللی انرژی پیش بینی می کند ٦٧ میلیارد مترمکعب از ظرفیت اضافی در میدان گازی پارس جنوبی تا پیش از دهه جاری به مرحله تولید می رسد.
میدان گازی پارس شمالی، پروژه بزرگ دیگر گازی ایران، که ذخایر آن یک تریلیون و ٣٠٠ میلیارد مترمکعب برآورد شده است.
شرکت ملی نفت فراساحلی چین (سینوک) یک قرارداد ١٦ میلیارد دلاری برای توسعه میدان پارس شمالی در ایران و ساخت یک واحد ال ان جی با ظرفیت تولید سالانه ٢٠ میلیون تن با ایران امضا کرده است.
موسسه اعتبارسنجی فیچ اعلام کرد که به دلیل تحریمهای بین المللی علیه تهران، این پروژه و دیگر پروژه های صادرات محور با تاخیرهای قابل توجهی روبرو شده اند، این در حالی است که بسیاری از شرکتهای نفتی بین المللی همکاری با ایران را متوقف کرده اند.
همزمان مصرف داخلی گاز ایران به طور چشم افسایی در حال افزایش است، به طوری که در بازه زمانی سالهای ٢٠٠٥ تا ٢٠١٤ میلادی این مقدار با ٦٦ درصد افزایش به ١٧٠ میلیارد مترمکعب رسیده است.
از لحاظ نرخ رشد مصرف داخلی گاز، ایران پس از چین مقام دوم را در اختیار دارد، به طوری که این کشور هم اکنون پس از آمریکا، روسیه و چین، چهارمین مصرف کننده بزرگ گاز جهان به شمار می آید.
موسسه اعتبار سنجی فیچ پیش بینی می کند که بخش مهمی از ظرفیت تولید گاز ایران که قرار است در سالهای آینده وارد مدار شود، صرف تامین نیاز داخلی این کشور خواهد شد.
ایران مسیرهای مختلفی را برای خطوط لوله صادراتی گاز پس از لغو تحریمها در نظر گرفته است.
خط لوله نهم سراسری گاز با ظرفیت انتقال سالانه ٣٥ میلیارد مترمکعب با هدف انتقال گاز میدان گازی پارس جنوبی به اروپا از طریق ترکیه یکی از این پروژه هاست.
هم اکنون هیچ خط لوله ترانزیتی گاز در ترکیه برای انتقال گاز به بازارهای اروپا وجود ندارد؛ تنها خط لوله در حال ساخت در ترکیه، خط لوله ترنس آناتولین (تی ای ان ای پی) قرار است در سال ٢٠١٩ تکمیل و برای انتقال سالانه ١٠ میلیارد مترمکعب گاز آذربایجان از طریق ترکیه به یونان و از آن جا به ایتالیا از طریق خط لوله ترانس آدریاتیک (تی ای پی)، که هنوز ساخته نشده است، استفاده شود.
این امکان جود دارد که توان عملیاتی خطوط لوله گاز ترنس آناتولین و ترانس آدریاتیک با استفاده از ظرفیت گاز طبیعی ایران و ساخت یک یا چند ایستگاه تقویت فشار در مسیر خطوط لوله، افزایش یابد.
موسسه اعتبار سنجی فیچ پیش بینی می کند که تکمیل این پروژه های گازی و افزایش تولید گاز ایران چند سال طول می کشد، بنابراین پایان دهه جاری زودترین زمانی خواهد بود که ایران می تواند به یک صادر کننده عمده گاز بدل شود.
بنابر برآورد موسسه فیچ، افزایش قابلیتهای ایران در حوزه ال ان جی پر هزینه و زمانبر خواهد بود و پیش بینی می شود این کشور تا پیش از میانه دهه ٢٠٢٠ میلادی نتواند محموله های ال ان جی صادرکند.